Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Duo Reges: constructio interrete. Ergo, inquit, tibi Q. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Equidem e Cn. Si longus, levis dictata sunt.

Sed isti ipsi, qui voluptate et dolore omnia metiuntur, nonne clamant sapienti plus semper adesse quod velit quam quod nolit?

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. An tu me de L. Mihi enim satis est, ipsis non satis. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed plane dicit quod intellegit. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Dixerit hoc idem Epicurus, semper beatum esse sapientem-quod
quidem solet ebullire non numquam -, quem quidem, cum summis
doloribus conficiatur, ait dicturum: Quam suave est! quam
nihil curo!;

Quod quoniam in quo sit magna dissensio est, Carneadea nobis
adhibenda divisio est, qua noster Antiochus libenter uti
solet.

• Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
• Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Avaritiamne minuis?

Minime vero, inquit ille, consentit.

Negare non possum.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Sed haec in pueris; At iam decimum annum in spelunca iacet. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

1. At iam decimum annum in spelunca iacet.
2. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
3. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
4. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;