Quis istum dolorem timet?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Duo Reges: constructio interrete. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? At enim hic etiam dolore. An hoc usque quaque, aliter in vita? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quo igitur, inquit, modo?

Quam haec sunt contraria! hic si definire, si dividere
didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem
verborum teneret, numquam in tantas salebras incidisset.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Sed haec nihil sane ad rem;

Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nemo igitur esse beatus potest. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Bork: Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Erat enim Polemonis.: Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.
Cur iustitia laudatur?: Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.
Sedulo, inquam, faciam.: Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Nulla erit controversia.: Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.
Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.